Prognozy nie sprawdziły się. Zamiast załamania pogody mieliśmy słoneczny i ciepły dzień. Na Helu coraz trudniej zobaczyć wojsko. Pozostały tylko stare instalacje, niektóre są prawie stuletnie. Proces ich dewastacji został powstrzymany przez działających w Muzeum Obrony Wybrzeża pasjonatów, w większości związanych dawniej z wojskiem. Działacze muzeum nie tylko dbają o helskie militaria, ale także wyznaczają szlaki i ustawiają tablice informacyjne. Dzięki temu każdy może do nich dotrzeć, nie zgubić się i przeczytać fachowe informacje. Widać, że całość jest na bieżąco pielęgnowana.
Spacer wiódł po leśnych ścieżkach. Oprócz militariów mogliśmy oglądać piękną przyrodę. Wiele drzew jest poskręcanych od wiatru. Mimo, że brak wysokich wzniesień, to jednak krajobraz jest urozmaicony. Jest wiele górek i uroczych dolinek.
Blisko centrum widać, że większość wojskowych budynków została wyburzona. Tereny zostały sprywatyzowane i powstaje na nich infrastruktura turystyczna.
Na naszej trasie wpierw zobaczyliśmy pozostałości po portowej straży i schron przeciwlotniczy obok dawnej wojskowej stołówki. Były to obiekty wybudowane po wojnie. Kolejnym celem była bateria „Schleswig Holstein”, nazwana na część pancernika który ostrzeliwał Westerplatte w pierwszych dniach wojny. Zobaczyliśmy jej wieżę dalmierza i skansen wokół stanowiska działa nr 2 (Bruno). Kolejne militaria obejrzeliśmy na terenie dawnej 3 Baterii Artylerii Stałej, która posiadała największe działa na naszym wybrzeżu. Najefektowniej prezentowały się oba dalmierze z Punktów Kierowania Ogniem. Najdalszym punktem naszej wycieczki było stanowisko Baterii nr 34, w skład której wchodziły działa zdemontowane z zatopionego stawiacza min „Gryf”. Kolejnym miejscem na trasie była Góra Szwedów. Są tam pozostałości po wyłączonej w 1990 roku latarni. Wracając do centrum przeszliśmy przez ciągnący się 4 km 2 Batalionowy Rejon Umocnień, gdzie obejrzeliśmy m. in. stanowiska strzelców. Ostatnim obiektem było działo z Baterii im. Heliodora Laskowskiego. Nie jest to oryginalne działo, tylko nowe powojenne. Czekała tu na nas umówiona osoba. Oprowadził nas po mini muzeum i stanowisku ogniowym. Dla pokazania jak było na nim głośno w czasie walki oddano strzał próbny. Niektórym przez kilka minut dzwoniło w uszach. Wycieczkę zakończyliśmy w małej knajpce przy talerzu zupy i kieliszku bimberku.
Waldemar Jankowski
