W Wejherowie koło Filharmonii zauważamy jeden z punktów szlaku turystycznego Kaszubskie Nuty ('to je slédné kòło wòzné'). Po drodze będziemy mieć jeszcze kilka punktów tego szlaku, który kompletuje wszystkie wersy znanej piosenki Kaszubskie Abecadło.
W pobliżu na skwerze jest ławeczka zasłużonej wejherowianki Reginy Osowickiej: nauczycielki, regionalnej dziennikarki i publicystki.
Na Kalwarii Wejherowskiej czuje się już nastrój nadchodzącego Wielkiego Tygodnia. Po dróżkach kalwaryjskich wędrują pielgrzymi indywidualni
i całe grupy modlitewne. Kaplice są otwarte: można wejść, obejrzeć wnętrza, zadumać się chwilę.
Odwiedzamy dwa z trzech wzgórz kalwaryjskich: Golgotę 65 m npm i Syjon 95 m npm. Po drodze mijamy stadion Klubu Sportowego "Gryf", najstarszego klubu sportowego na Pomorzu, który w ubiegłym roku świętował swoje 100-lecie.
Kierujemy się na południe i łagodnie osiągamy wysokość około 130 m npm. Zaczyna się Obszar Natura 2000 Biała, a kawałek dalej - jego najważniejsza część: Bagno Biała (urzędowo zwane: rezerwat Lewice). Jest to największe w TPK torfowisko wysokie (tzn. zasilane jedynie przez wody opadowe). Z pomostu nad bagnem wypatrujemy roślin, opisanych na tablicach edukacyjnych: widłak - jest, bagno zwyczajne - przywiędłe, ale jest, rosiczki - jeszcze nie ma. Po bagnie dostojnie przechadza się żuraw.
Idziemy chwilę wzdłuż cieku wodnego, przekraczamy grzbiet i schodzimy nad użytek ekologiczny: jezioro Żabno, śliczne leśne oczko otoczone górami.
Podmokła i trochę zarośnięta droga prowadzi nas do cmentarza wojennego I Morskiego Pułku Strzelców w Białej. Tu, w zaciętej bitwie 6-8 września 1939, ofiarę życia złożyło 28 polskich żołnierzy.
Przekraczamy szosę Wejherowo-Kartuzy, następnie potok Białą i ... dopada nas ciemna chmura gradowa. Na szczęście trafia się wiata, można przeczekać białą zawieruchę.
Podchodzimy teraz na wysokość około 180 m npm. Poniżej drogi leży ładny głaz narzutowy. Kawałek dalej jest punkt widokowy Wzgórze Rocha Krzysztofa. Nie ma jeszcze liści na drzewach, więc daleko na północy widać zbocza Góry Zamkowej, stromo opadające do jeziora Żarnowieckiego. Byliśmy tam miesiąc temu.
Schodzimy w dolinę potoku Cedron. Jest słonecznie i ciepło. W przydrożnym rowie, wypełnionym wodą, obserwujemy żaby i rezultat ich wiosennych igraszek: dużo skrzeku. Nie spieszymy się, zaglądamy jeszcze w boczną dolinkę, do kolejnego głazu narzutowego.
Na koniec, przez park, trafiamy na wejherowski rynek, na kawę i deser u Wenty.
