Repetitio est mater studiorum, czyli Powtarzanie jest matką uczenia się. Nie martwcie się, będę powtarzać informacje o pochodzeniu jezior, sposobach ich klasyfikacji, o tym jakie cechy charakteryzują poszczególne typy jezior polodowcowych, nad których brzegami znajdziemy się w trakcie RnR Pomorskie Jeziora. Mam nadzieję, że po dwunastu etapach ja też będę potrafiła automatycznie wyławiać informacje z ukształtowania terenu. Wyniki badań, mam nadzieję, nie tylko swoich, zamierzam umieścić w ogólnodostępnym pliku. Prowadzących i wszystkich, którzy wezmą udział w wycieczkach namawiam do wspólnej zabawy.
Zacznę od formalnego ogłoszenia KONKURSU FOTOGRAFICZNEGO który na pewno pozwoli nam dostrzec więcej szczegółów. Na najbliższej wycieczce ustalimy regulamin. Wszystkich proszę o zgłaszanie propozycji. Moja jest taka, żeby prowadzący wybierali po kilka zdjęć ze swojej wycieczki a na końcu rajdu jury wyłonione z aktywnych uczestników RnR 2020 ogłosi zwycięzcę. Zapraszam do dyskusji!
Tyle o RnR ogólnie.
Pierwsza wycieczka z cyklu RnR 2020 Pomorskie Jeziora poprowadziła nas od jeziora Otomińskiego (według Wikipedii zalicza się ono do jezior polodowcowych, znajduje się w obszarze moreny dennej falistej i stanowi typ jeziora wytopiskowego) do jeziora Łapino Górne stanowiącego zbiornik retencyjny elektrowni Łapino, wybudowanej w 1927 roku, jako piąta elektrownia wodna na rzece Raduni. Pierwsze jezioro stanowi element Otomińskiego Obszaru Chronionego Krajobrazu, drugie Obszaru Chronionego Krajobrazu Doliny Raduni.
Zbiornik retencyjny też jest jeziorem, bo jezioro to naturalne zagłębienie lądu tworzące zbiornik wodny, nie mający połączenia z morzem. (Jezioro różni się od stawu występowaniem strefy afotycznej – światło nie dociera do dna, uniemożliwiając tam rozwój roślinności).
Nad jeziorem Łapino odwiedziliśmy Starą Papierni. Historia tego zakładu sięga roku 1877. Pierwotnie papiernia składała się z dwóch fabryk Pierwsza, napędzana rzeką Strugą, produkowała celulozę, którą następnie wozami konnymi przewożono do drugiej fabryki, wyrabiającej papier i papę na dachy. W 1925 r. rozbudowano zakład, w którym odbywała się produkcja celulozy. Przeniesiono do niego dwie maszyny papiernicze, z których jedna zachowała się do dzisiaj, natomiast mury drugiej fabryki rozebrano. Jej fundamenty na skutek powstania zapory i spiętrzenia rzeki znalazły się pod wodą. Miało to związek z budową elektrowni wodnej w Łapinie. Obecnie jest obiektem turystycznym.
W jedną stronę szliśmy czarnym Szlakiem Wzgórz Szymbarskich a w drugą zielonym Skarszewskim. Najciekawszym krajobrazowo miejscem był mostek na Raduni. Pogoda nam dopisała.
Na koniec informacja dla posiadaczy biletów okresowych ZTM w Gdańsku: pamiętajcie, że na linii 174 na przystanku Lubowidzka następuje zmiana strefy!
