W nocy obserwowaliśmy gniazdo sów. Nasza obecność spowodowała przenosiny gniazda znajdującego się przy samym ogrodzeniu w dalsze miejsce. Niestety jedno z młodych przypłaciło to życiem.

Wstaliśmy później. Około 11-ej zaproszeni zostaliśmy do zwiedzania głównej atrakcji jaką jest zamek. Nieznana jest jego dokładna data powstania. Z prac archeologicznych wiadomo jednak, iż na przełomie XIII-XIV wieku Opolscy Piastowie posiadali tu swoją warownię. W 1562 r. Jan Oppersdorff wydzierżawia miasto i w przeciągu dziesięciu lat buduje tu okazałą rezydencję utrzymaną w stylu renesansowym, zachowaną częściowo do naszych czasów. Kolejny właściciel zamku Jan Jerzy II rozbudował obiekt, dobudowując m.in. cztery wieże, które nadały jej charakter obronny. Wzniósł również basztę więzienną przylegającą do murów, zamykającą centrum miasta. Kolejna faza rozbudowy to rządy Jana Jerzego III, który dobudował skrzydło wschodnie, tzw. zamku dolnego, zamykając tym samym obiekt, tworzący już rodzaj czworoboku. Obecnie zamek jest bardzo zniszczony. Nie wiadomo, jak wyglądały wnętrza w czasach rządów najzamożniejszych Oppersdorffów. Wiadomo, iż w okresie ordynarii Jana Jerzego III był już nader okazałą rezydencją.

Baszta strażniczo-więzienna to kolejny z dzisiejszych obiektów. Zbudowana w 1595 r., za panowania Jana Jerzego II. Obecnie jest ona siedzibą Muzeum Regionalnego. Gros zgromadzonych tu zbiorów to eksponaty etnograficzne, ilustrujące kulturę życia mieszkańców dawnego Głogówka i okolicy. Szczególne zainteresowanie budzą dawne cele więzienne, z których jedna przed wiekami pełniła funkcję izby tortur. Bogaty materiał ikonograficzny ilustruje wyrafinowane metody dręczenia więźniów, którzy odmawiali przyznania się do winy.

Kolejnym obiektem okazał się franciszkański zespół klasztorny wraz z przylegającym kompleksem mieszkalnym. Pochodzi z XIII wieku. Był on od zarania dziejów związany z zakonem minorytów sprowadzonym z Czech przez Władysława Opolczyka. W 1765 r. kościół padł ofiarą potężnego pożaru, który nawiedził miasto, a jego modernizacji podjęli się Franciszek Sebastini i Józef Schubert. Osobliwością świątyni jest Domek Loretański, wzniesiony w 1630 r., stanowiący replikę domu świętej rodziny z Nazaret. Pierwotnie usytuowany był poza murami kościoła. Po zniszczeniach dokonanych w czasie wojny 30-letniej zaanektowano kaplicę w obręb świątyni, tworząc ewenement architektoniczny - kościół w kościele. W jednej z wież kościoła, zwanej majoracką, umieszczony został Dzwon Ósmej Godziny, fundacja Jerzego III Oppersdorffa, wiążąca się z epidemia dżumy, która zdziesiątkowała mieszkańców miasta. Dzwon ten wywieziony w 1942 r. i przeznaczony przez nazistów na cele zbrojeniowe powrócił w 2001 r. na swe pierwotne miejsce.

Nie mogliśmy pominąć powstałej w 1630 r. za panowania Jerzego III, Kaplicy Loretańskej, która stanowiła replikę domku Matki Boskiej mieszczącej się w Loretto, na południu Włoch. Jerzy III odbył trzykrotnie podróż do Italii, by ów obiekt wiernie dla swoich poddanych odtworzyć. Kaplica ta była ongiś oddzielnym budynkiem, jednak na skutek rozbudowy kościoła franciszkanów została wchłonięta w obręb świątyni stanowiąc dziś swoisty ewenement architektoniczny - kościół w kościele.

Replika Grobu Pańskiego z Jeruzalem - to powstała w 1634 r. za panowania Jerzego III. Obiekt ten na skutek pożarów, które nawiedzały miasto był niestety trzykrotnie restaurowany, co pociągnęło za sobą znaczne odstępstwa od palestyńskiego oryginału.

Półmetek rajdu za nami. Odpoczywamy, dużo spacerujemy, delektujemy się tym klimatycznym miejscem. Dzisiaj nieco wcześniej odprawa a potem wspólne grupowe zdjęcie, ognisko, kiełbaski i wygrany konkurs !!!