Klimat tego miejsca ma coś w sobie. Wyruszamy tradycyjnie przed południem. Po raz ostatni rzucamy okiem na bryłę zamku. Po drodze mijamy ośrodek hodowli zwierzyny bażanciarnia z setkami zwierząt latających za ogrodzeniem. Trasa łatwa wiedzie przez jakieś zapadłe wioski. Najciekawsze było to iż robiąc zakupy w jakimś lokalnym sklepie wszystko było na zamówienie miejscowych: w postaci chleba, mleka i podstawowych artykułów spożywczych - widać bieda, tak jak w innych rejonach. Ale tylko piwo było ale zamiast z lodówki wyciągane za pomocą linki z wiadra w chłodnej studni.

Pod koniec trasy docieramy do Głogówka. Wcześniej konkretnie nas zlało .... Przechodzimy całe miasto w celu rozbicia się na polu. Przyjemności zostawiamy na później.

Głogówek położony jest nad rzeką Osobłogą. Pomimo, iż jest niewielkim miasteczkiem posiada zarówno bardzo ciekawą i bogatą historię, jak również może poszczycić się wieloma zabytkami. Pierwsza wzmianka o Głogówku pojawia się w źródłach ruskich w 1076 roku. Nazwę swoją miasto zawdzięcza rosnącym tu ongiś bujnie krzewom głogu. W źródłach czeskich używana jest nazwa Horny Glogov, w niemieckich Klein Glogau lub Kraut Glogau. Prawa miejskie Głogówek otrzymał w 1275 r. mocą przywileju jednego z opolskich Piastów. Do roku 1532 gród był częścią księstwa opolsko-raciborskiego, by stać się później własnością Habsburgów. W 1561 roku wydzierżawiają go Oppersdorffowie i władają nim do 1801 r. Rodzina ta, a ściślej kilku jej wybitnych przedstawicieli odegrało znaczącą rolę w historii zarówno miasta, jak i Polski.

Głogówek bogaty jest nie tylko w zabytki ale również w wydarzenia. Jednym z ważniejszych jest pobyt króla Polski Jana Kazimierza, który wraz z małżonką Marią Ludwiką w czasie najazdu Szwedów w dniach 17.10.1655 do 18.12.1655r. przebywał w głogóweckim zamku, nadając tym samym miastu rangę stolicy Polski. Stąd para monarsza udała się w listopadzie tegoż roku na zjazd senatorów, który zaowocował słynnym Uniwersałem Opolskim, stanowiącym odezwę do narodu, by walczył ze szwedzkim agresorem. W czasie tych gorących dni gościli w Głogówku: hetman Stefan Czarnecki wraz z małżonką, słynny poeta barokowy Jan Andrzej Morsztyn, a także Jakub Sobieski, ojciec przyszłego króla. Przyjaźń Oppersdorffów z parą monarszą utrzymywała się jeszcze przez długie lata. Dowodem tego jest ponowna wizyta Jana Kazimierza w lipcu 1669r., kiedy to już jako abdykant podążał do księstwa Nevers we Francji. W okresie "potopu" pobliski klasztor oo. Paulinów w Mochowie użyczył schronienia słynnemu jasnogórskiemu obrazowi Matki Boskiej. Dzieło to powróciło do Częstochowy wraz z orszakiem królowej Marii Ludwiki, która opuściła Głogówek dopiero w czerwcu 1656r. W jednym z pomieszczeń Zamku Dolnego znajduje się sala upamiętniająca pobyt króla. To stylizowane wnętrze mieści okazały barwny witraż ilustrujący władcę, a także bogaty materiał ikonograficzny rejestrujący króla i goszczących go wówczas Oppersdorffów. Drugim istotnym wydarzeniem jest pobyt wybitnego niemieckiego kompozytora Ludwika van Beethovena. Kompozytor pracował tu nad ukończeniem IV-symfonii B-dur op 60, którą potem zadedykował hrabiemu Franciszkowi Joachimowi Oppersdorff. Rodzina Oppersdorffów przechowywała skrzętnie korespondencję z artystą, a także klawesyn, na którym koncertował. Instrument obecnie znajduje się w Muzeum Wnętrz w Pszczynie. Pobyt kompozytora dokumentuje kamień pamiątkowy, a także założona w 1977 r. sala Beethovena mieszcząca się w lewym skrzydle Zamku Dolnego. Dziś odbywają się tu kameralne koncerty skupiające liczne grono melomanów. Również w lewym skrzydle zamku znajdują się sale, wchodzące w skład Muzeum Regionalnego. W jednej z nich eksponuje się 50 akwarel Alojzego Wierzgonia, znanego opolskiego malarza, przedstawiających zabytki architektoniczne Głogówka i okolic.

W porze obiadowej postanowiliśmy połączyć przyjemne z pożytecznym. Zwiedziliśmy kościół parafialny św. Bartłomieja z ok. 1380 r., Wzniesiony w XIII wieku, wskutek zniszczeń i pożaru przebudowywany i modernizowany. Jego obecny wystrój jest dziełem malarza Sebastiniego i rzeźbiarza Schuberta, którzy w latach 70-tych XVIII wieku zatrudnieni zostali przez ówczesnego prałata świątyni. Na szczególną uwagę zasługuje zamykająca prezbiterium dwukondygnacyjna nadbudowa chrzcielnicy z bardzo sugestywnymi sylwetkami Adama i Ewy opierających się o glob ziemski. Z północną ścianą prezbiterium sąsiaduje kaplica Oppersdorffów pochodząca z XVI wieku. W jej krypcie spoczywają szczątki wielu członków tego rodu. W kaplicy mieści się również okazałe marmurowo-alabastrowe epitafium Jerzego III, pierwszego ordynata rodu.

Kaplica Oppersdorffów przy kościele parafialnym powstała ok. 1400 r. Od 1601 r. zwana jest kaplicą Oppersdorffów. Jest niemal tej samej długości co prezbiterium. W kaplicy znajduje się nagrobek Jerzego III Oppersdorfa z 1634 r. wykonany przez rzeźbiarza Sebastiana Salę z czarnego marmuru inkustrowanego marmurem różowym. Na ścianach dużych rozmiarów obrazy olejne, przedstawiające portrety rodziny Oppersdorffów. W podziemiu, znajduje się krypta rodzinna tejże rodziny.

Idąc na obiad do "Baru Uśmiech" przechodziliśmy przez bramę zamkową. Nie znana jest dokładna data jej powstania. Urbaria z roku 1587 mówią jednak już o jej istnieniu. Obecnie posiada formę barokową i jest częściowo zagospodarowana. Na górnej kondygnacji mieści się izba poświęcona Rafałowi Urbanowi, miejscowemu pisarzowi, a także pamiątki po wybitnym malarzu Janie Cybisie, urodzonemu we Wróblinie. Miasto posiadało jeszcze dwie bramy: Kozielską i Wodną, dziś już niestety nie istniejące. Zostały one zburzone ok. roku 1870, zapewne z uwagi na utrudnienia komunikacyjne wewnątrz miasta.

A w barze niespodzianka. Nie mogliśmy się powstrzymać przed ugaszeniem pragnienia i zamówieniem ORĘRZADY [pisownia oryginalna] oraz mielonego z kartoflami i bukietem surówek. Na szczęście owa pozycja z MENU została poprawiona niezwłocznie o czym przekonaliśmy się następnego dnia goszcząc w tym samym lokalu.

Aby spalić kalorie udaliśmy się za miasto by podziwiać zabytkową aleję pomnikową oraz zabytkową wieżę ciśnień.

Po duchownych wrażeniach usiedliśmy w pobliskiej lodziarni. Gdzie delektując się pucharami lodowymi podziwialiśmy zachód słońca na tle ratusza wzniesionego w 1608 r. Obiekt był kilkakrotnie modernizowany i restaurowany. Na południowych narożach budynku widnieją dwa kamienne posągi z 1774 r., dzieła Józefa Schuberta: św. Florian, patron strażaków oraz św. Nepomucy, patron mostów. Wnętrza budynku zostały pod koniec XIX wieku zmodernizowane. Na szczególną uwagę zasługuje pomieszczenie o kolebkowym sklepieniu, w którym mieści się obecnie sala posiedzeń. Jego ściany zdobi 7 interesujących stylizowanych fresków, przedstawiających najistotniejsze wydarzenia z przeszłości Głogówka. Jest to dzieło wrocławskiego malarza Alberta Helma, wykonane w 1942 r. Obecnie ratusz jest siedzibą władz samorządowych i administracyjnych Głogówka.

Pod wieczór wybraliśmy się ponownie na rynek by podziwiać zabudowę z XVII-XIX w. uzupełnioną nowymi budynkami. Zabudowa charakteryzuje się renesansowymi i barokowymi kamieniczkami.

Przez płot na skróty, udaliśmy się na ul. Damrota na stadion posiadający dwie płyty pełnowymiarowe oraz boisko o wymiarach 20x14m, w tym jedna płyta z bieżnią asfaltową. Do tego pełna infrastruktura.

Odprawa, ognisko, konkursy, urodziny, "impreza błyskawiczna", zabawa i rozmowy do rana .... A jutro wolne. Pierwszy dzień w którym możemy odpocząć.